Herken je dit?
De wekker gaat af. Met een zucht open je je ogen en probeer je de zachte kreten van de wekker te negeren. Maar zelfs de snooze-knop lijkt te schreeuwen dat je uit bed moet. Je voelt je nog zó moe, moe in het kwadraat. Je vraagt je af hoe je deze dag door gaat komen. Met een blik op de klok sleur je jezelf uit bed en wankel je naar de badkamer.
De kinderen moeten naar school, maar het lijkt alsof niemand in op dezelfde golflengte zit. Terwijl je met gespannen schouders boterhammen smeert, voelt het als de druppel als er melk gemorst wordt. Je barst uit en voelt je daarna schuldig — dat was niet de bedoeling. Het lijkt alsof je jezelf niet meer herkent en het is circus in je hoofd.
Wanneer de kinderen de deur uit zijn, wil je het liefst meteen in de zetel ploffen. Maar je struikelt over schoenen die als een puzzel op de vloer liggen. De keuken ziet eruit alsof er een tornado is doorgegaan en je hebt er gewoon de energie niet meer voor. Je voelt je tekortschieten en de controle verliezen.
Je belt het avondje bijkletsen met je beste vriendin af. Je trekt je liever even terug in je eigen cocon. Geen zin in sociaal gedoe. En als ze vraagt hoe het met je gaat, voel je de tranen achter je ogen branden.
Je dacht altijd dat burn-out jou nooit zou overkomen. Sterk en ambitieus als je bent, leek dat gewoon een ver van je bed show. Maar nu voel je je zwak en ineengestort. Het lijkt wel alsof je vastzit in een eindeloze loop en je lijf schreeuwt in stilte: STOP!